Усё добрае калі-небудзь – ды канчаецца. Але ж яно было, тое, што шчыра весяліла і радавала ў дзяцінстве, натхняла ў маладосці, сагравала ў сталасці, надавала сілы ў пажылым узросце…
Вось і гуманітарны праект “Вёска, якая не павінна знікнуць”, які рэалізавалі ў нашых мясцінах актывісты грамадскага аб’яднання аматараў мастацтваў рэгіёна “Белавежская пушча” і Брэстчыны “Тур” пры фінансавай падтрымцы нямецкага фонда “Памяць. Адказнасць. Будучыня” і грамадскага аб’яднання “Узаемапаразуменне”, надышоў да свайго лагічнага завяршэння. Сваёй дзейнасцю ён ахопліваў пяць вёсак – Агдэмер, Гутава, Вавулічы, Сорацні і Дробаты – і доўжыўся два гады. І ў мінулую суботу ў Гутаўскім сельскім Доме культуры сабраліся людзі, якія арганізавалі і вялі гэтую добрую справу, і тыя, для каго яны працавалі, каб правесці сваю выніковую і, у нейкім сэнсе, развітальную сустрэчу. Галоўнай мэтай праекта ставілася павышэнне якасці жыцця вязняў нацыянал-сацыялізму і асоб, якія перажылі вайну, павышэнне іх сацыяльнай актыўнасці, захаванне і развіццё традыцыйнай народнай культуры, падтрымка народных талентаў сярод людзей рознага ўзросту і людзей з абмежаванымі магчымасцямі ў знікаючых вёсках.
Галіна ШАФРАН
Фота аўтара
Больш падрабязна чытайце на старонках “ДВ” у №86 ад 3 лістапада 2018 г.
